Altijd als die muzieksoort ter sprake komt, verwijs ik de mensen naar het enige voorbeeld dat ik verdragen kan. Het is een populair deuntje uit de Sound of Music, dat door John Coltrane en consorten tot een hypnotiserende oosterse wals wordt omgetoverd.
Misschien is het zo beluisterbaar doordat het helemaal in e-mineur hangt, de toonsoort waaraan wij allemaal door eindeloze gitaarsolo's gewend zijn geraakt. E-mineur, daar wil iedere gitarist wel even z'n gang in gaan. De halve popmuziek staat in e-mineur, is immers gebaseerd op gitaren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat ik aan jazz pruim is Oscar Peterson en Stan Getz, maar ook nog maar net.
BeantwoordenVerwijderen