"7 minutes of... this." Dream Theater speelt Dark Side of the Moon

Dream Theater is een Amerikaanse band die in 1985 is opgericht en die een voor mij uiterst onaantrekkelijk soort hardrock speelt die bestaat uit teveel drums, teveel noten per seconde op gitaar en toetsen en teveel geschreeuw op de zang. Daardoor verliest de muziek aan zeggingskracht, waar ze natuurlijk wint aan imposante pose en virtuositeit. Het publiek trekt zich gelukkig niets aan van mijn mening en bezorgde de band verdiende successen. Ik kwam er onlangs achter dat Dream Theater een uitvoering van Dark Side of the Moon (voor wie het niet weet: dat is een album uit 1973 van een bandje dat Pink Floyd heette. Het werd opgenomen in Abbey Road door een meneer Alan Parsons. Het is een sfeervol, zij het wat traag album dat in de teksten refereert aan leven en dood en dat soort onaangenaamheden. Het stond 741 weken in de top 200 van verkochte albums in Amerika) speelde en daar een DVD van maakte. Er is wat lastig aan te komen, maar de moderne technieken staan gelukkig voor niks.

Op de DVD staan natuurlijk een aantal bonussen. Eén daarvan is een interview met de drummer van Dream Theater, Mike Portnoy. In dit stukje geeft hij aan wat het voor de leden van Dream Theater betekent om Pink Floyd te spelen, waarbij de bedoeling van wat hij zegt het meeste zit in de stiltes die hij laat vallen. "It's amazing to watch Jordan play these Rick Wright parts and not... you know..."[...]"or me... you know, 'us and them, it's like seven minutes of... this..."
Maar hij heeft gelijk, de aantrekkingskracht van de uitvoering van Dark Side of the Moon door Dream Theater zit'm in het feit dat Pink Foyd gespeeld wordt door mensen die echt kunnen spelen, moderne muzikanten met 'chops', zoals dat heet. Ik ben er helemaal voor.



Ik was een tijdje terug nog aan het klagen over de editors die het beeld niet stil konden laten staan. De ziekte blijkt niet helemaal nieuw te wezen. Misschien is het zelfs wel hiervan afgekeken. Of is het dezelfde editor? Hmmm...

Laten we in ieder geval nog een stukje kijken van het concert, dat in 2005 werd gespeeld in het Hammersmith Apollo in London. Hier de solo van John Petrucci in 'Time'.