De jaren zeventig hielden voor mij op in 1982. Toen Margaret Thatcher op de televisie verscheen en vertelde dat zij een Brits gebiedsdeel op twaalfenhalf duizend kilometer afstand ging beschermen, was het gedaan met de idealen van vrede en vooruitgang. Ik had er precies geen erg in waar het over ging, maar er was iets kapot. En die Thatcher was een raar mens.
De weken daarna waren ineens gevuld met oorlogsnieuws; dat had ik nog nooit meegemaakt. Er was iets met een kruiser die met man en muis gekelderd werd en ik geloof dat zelfs het voormalig Nederlandse vliegdekschip Karel Doorman nog iets met de strijd te maken had. Dat schip hadden we namelijk aan Argentinië verkocht.
Over de uitkomst van de Falkland-oorlog bestaat geen twijfel: Argentinië werd verslagen. Het was het begin van het einde voor het kolonels-regime dat Nederland in 1978 de wereldtitel had ontnomen door de paal voor de inzet van Rensenbrink te schuiven. (Hier op 2:00)
De inwoners van de eilanden kregen de Britse nationaliteit en zelfbestuur binnen het Britse koninkrijk. De oorlog kostte 649 levens aan Argentijnse kant en 258 aan Britse kant en leidde overigens tot misschien wel de beste Pink Floyd-elpee 'the Final Cut'. Youtube-afspeellijst hier.
De Falkland eilanden werden in 1600 (of 1598 al naar gelang je bronnen) ontdekt door de Nederlandse VOC-ontdekkingsreiziger Sebald de Weert. De Fransman Bougainville (zie ook mijn post over Bougainville eiland) stichtte er de eerste nederzetting, in 1764. Na wat getouwtrek kwamen de eilanden in 1833 weer onder Brits bestuur. In 1914, tijdens de Eerste Wereldoorlog, vond er een mysterieuze zeeslag plaats tussen de Britten en de Duitsers, waarbij de Duitsers verslagen werden. Wat de Duitsers daar te zoeken hadden is een twistpunt onder historici. De meest aannemelijke verklaring kwam ik tegen in het boek over IG Farben van Joseph Borkin, waarin hij stelt dat het de Duitsers ging om salpeter, dat ze nodig hadden voor het maken van munitie. Het verliezen van de zeeslag had tot gevolg dat de produktie van synthetische alternatieven van eminent belang werd, waardoor de Duitse chemische industrie haar belangrijke positie kreeg.
Na de Tweede Wereldoorlog was er gesteggel rond de zeggenschap over de eilanden. Argentinië wou ze graag hebben, maar de ongeveer tweeduizend bewoners wilden zelf graag onder Brits bestuur blijven. In 1982 besloten de Argentijnse kolonels dat het inpikken van de eilanden wel goed voor hun imago zou zijn, maar dat liep dus mis. Tegenwoordig willen de eilandbewoners nog steeds Brits blijven en de status quo blijft dus gehandhaafd.
De eilanden zijn niet precies heel klein, met een oppervlakte van zo'n twaalfduizend vierkante kilometer (bijna eenderde van Nederland). Het is er bepaald fris, met een zomertemperatuur van een graad of dertien en een wintertemperatuur van een graad of twee. In 2003 woonden er ongeveer drieduizend mensen en 500.000 schapen. Die schapen zijn een voorname bron van inkomsten, daarnaast wordt er druk gevist in de wateren rond de eilanden en komen er jaarlijks een stuk of dertigduizend toeristen de kas spekken. Die komen met een cruiseschip even buurten of naar de indrukwekkende natuur kijken.
Er is een toeristische website voor de Falkland eilanden. Reizen vanuit Nederland moet lukken vanaf een tweeënhalfduizend euro. Rust en ruimte gegarandeerd, vol programma, wel even het geheugen van de camera leegmaken voor je begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten